Dzień dobry,

czy czasownik „być” zawsze musi być używany w połączeniu z imiesłowem biernym czasowników niedokonanych (tak wyczytałem w poradni językowej jednego z uniwersytetów)? Mam bowiem takie zdanie: „Forma zajęć musi być dobrana do wieku uczestników”. Czy jest ono błędne i „być” koniecznie należy zmienić na „zostać”?

Szanowni Eksperci,
coraz częściej spotykam się ze stosowaniem form grzecznościowych Pani, Pan nie w funkcjach adresatywnych i pisanych wielką literą. Na przykład: Zapraszamy na wykład, który wygłosi Pan Prof. Jan Kowalski – czy nie wystarczy … profesor Jan Kowalski? Ten dzban pochodzi z kolekcji Pani Anny Wiśniewskiej – czy nie lepiej … z kolekcji Anny Wiśniewskiej?

Z poważaniem
Iwona

Szanowni Państwo,
czy w oznaczonych miejscach powinny się znaleźć przecinki?
1. Nie interesuje jej, czy Biron jest Niemcem, czy Rosjaninem(,) i jakie to ma znaczenie dla państwowości Rosji.
2. Zdaniem będzie stwierdzenie, które jest albo prawdziwe, albo fałszywe(,) i które nie może być jednocześnie prawdziwe i fałszywe.
3. Z kim się nie zagadam(,) to [jest] jakoś tak naturalnie. 
Sądzę, że w 1. i 2. nie, a w 3. chyba tak.

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Czy szyk „zabawka dziecięca wyobrażająca niedźwiadka” (zob. w haśle https://sjp.pwn.pl/sjp/mis;2483813.html) można uznać za nacechowany słownikowo? Wydaje mi się, że dla komunikacji pozasłownikowej bardziej naturalny byłby szyk dziecięca zabawka wyobrażająca niedźwiadka (inna rola przydawki dziecięca, rozdzielenie przydawek, mniejsza odległość między zabawka a wyobrażająca). Hasło miś jest tylko przykładowe, podobną konstrukcją charakteryzuje się sporo haseł.

Witam,
jaka jest liczba mnoga od rzeczownika bloger (którego liczbą pojedyncza już powoduje pytania – bloger czy blogger)? Czy w liczbie mnogiej będą to blogerzy czy blogersi? Rzecz jest o tyle intrygująca, że częściej używaną formą wydają się być blogerzy, ale jednocześnie całkiem niedawno pojawił się film dokumentalny pt. Blogersi, reklamowy zresztą jako film „przedstawiający polskich blogerów”. Czy zatem obie formy są poprawne?
Z góry dziękuję
Ania

Szanowni Państwo,
proszę o wyjaśnienie, czy w tabeli rozpoczynanie tekstu wielką literą w boczkach pierwszego stopnia jest obligatoryjne? O zasadzie tej można przeczytać w Edycji tekstów Pana A. Wolańskiego. Przeglądając jednak tabele w tej publikacji, można znaleźć wiele, w których tych przepisów się nie uwzględnia. Jeśli np. tabela składa się z dwóch kolumn, w których porównuje się jakieś cechy, to nigdy nie rozpoczyna się tekstu w jednej z kolumn wielką literą.

Witam!
Problem dotyczy słowa: czuha (wariantywnej pisowni czuchy), jednak jest on również szerszy.
Odmienimy: czuże, ale czy również: czusze? Słowniki tego nie rozstrzygają, gdyż pod:
a) braha – braże, brasze
b) duha – duże, dudze
c) puha – puże, pudze

W definicji PWN dyżur oznacza przede wszystkim pełnienie obowiązków. Może być jednak tak, że ktoś (np. dyżurny w szkole) ma dyżur, a nie będzie musiał nic wykonać (bo np. tablica pozostanie niezapisana). W tym wypadku dyżur jest, pracy nie ma. Podobnie w przypadku ostrego dyżuru. Gdyby nie zgłosił się żaden chory, nie są wypełnione obowiązki. Chyba że obowiązkiem była właśnie owa gotowość. Nie jest to jednak zaznaczone w definicji. Proszę o odniesienie się do tych zarzutów.

Czy używa się obecnie wyrazu dżdża (rodzaj żeński, mianownik) na określenie drobnego deszczu? Taką informację znalazłem w Z polszczyzną za pan brat, 1986, s. 238.

Szanowni Państwo!
W Wielkim słowniku ortograficznym PWN znalazłem wyraz grabarka. Niestety, nigdzie nie mogę odnaleźć jego definicji. Proszę wyjaśnić, co to właściwie jest owa grabarka.
:-) Pozdrawiam serdecznie!